کد مطلب:488
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:30
اختلاف نامقدس در دين و منشاء آن چيست؟
مردم در برابر دعوا و دعوت پيامبران الاهي دو گروهند گروهي كه ميپذيرند و برخي كه انكار ميكنند . آنان كه نبوّتِ انبيا و وحي الهي را نپذيرفتند و آن را اسطوره يا افسانه پنداشتند, كافر نام دارند واز دايره بحث بيرونند؛ امّا كساني كه نبوّتِ انبيا را پذيرفته, معجزه را نشانة صِدق دعواي آنان دانستند, دربارة دين و متن كتاب, دو دسته شدند گروهي كه به وحي الاهي ايمان آوردند و به بركت دستورات حيات بخش انبيا (ع) مشمول هدايت پاداشي خداوند شدند وبه اذن الاهي, حق و وحي را شناخته, در پرتو آن فهميدند كه چگونه در مسايل فردي و اجتماعي و كيفيت بهره برداري از مواهب طبيعي,در كمال صلح و آرامش زندگي كنند «... فَهَدي اللهُ الَذِين امنوا لِمَا اختلفوا فيه مِن الحَقّ بإِذنه...» بقره / 213
ولي گروهي فرصت طلب نيز دين را وسيله دنيا قرار دادند و از روي بغي وسركشي و سوء برداشت, در دين الهي اختلاف كردند. اين اختلاف چون اختلاف بعد از علم و نامقدّس است راه علاج و درماني جز عذاب الاهي به وسيله شمشير يا آتش دوزخ ندارد.
منشأ اختلاف نامقدس دردين
اختلاف در دين, خطر بزرگي است كه موجب پيدايي مذاهب گوناگون شده است. اين اختلاف, ناشي از ابهام در دين خدا ياسخن انبيا نيست؛ چون دين و پيام انبيا, نه تنها بيّن و روشن است, بلكه «بيّنه» و «بيّنات» است و هيچ ابهاميدر آن نيست «... مِن بعد ماجاءتهم البيّنات...» بقره /213 همچنين منشأ اختلاف در دين, جهل, نسيان ياغفلت اختلاف كنندگان نيست؛چون اين عناوين, قابل عفو و اغماض است و موجب وعيدالاهي نيست.
تنها منشأ اختلاف در دين, ظلم, حسد و رياست طلبي برخي از منسوبان به دين, مانند عالمان سوء است؛ چنان كه قرآن ميفرمايد «... وَما اختلف فيه إلّا الذين أُوتوه مِن بَعد ما جاءتهم البَيّنات بَغياً بينَهم...»بقره / 213 از اين آيه بر ميآيد كه اختلاف در دين, ريشة فطري ندارد؛ بلكه مستند به بغي وتعدّي از حدود و مقرّرات فطرت است؛ زيرا دين الاهي مطابق فطرت است وهرگز از ناحيه دستگاه آفرينش, تغيير واختلافي در آن را ه پيدا نميكند «فَأقِم وَجهك للِدّين حَنيفاً فِطرت الله التي فَطر الناسَ عَليها لا تبَديل لِخلق الله ذلك الدّين القَيّم...» روم / 30 .
خداي سبحان در آيات ديگر نيز منشأ اختلاف در دين رابغي و سركشي و خود محوري برخي ازعالمانِ ديني دانسته است؛ مانند «... ولا تتفرّقوا فيه...* وما تفرقوا إلّا مِن بعد ما جا‘ هم العلم بغياً بينَهم...» شوري /3ـ 14[هرگز در دين تفرقه و اختلاف مكنيد... و مردم در دين, راه تفرقه و اختلاف نپيمودند؛ مگر پس از آن كه علم و برهان از جانب حق برآن ها آمده؛ آن هم به صرف حسادت و برتري جويي ميان يك ديگر.]
آية الله جوادي آملي
وحدت جوامع در نهجالبلاغه
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.